شاخه ای تکیده گلِ ارکیده با چشمای خسته لب های بسته!♫!
غم توی چشماش آروم نشسته شکوفه شادیش از غم، گسسته آه!♫!
آشنای درده خورشیدش سرده توو قلبِ سردش غم لونه کرده!♫!
مهتابِ عمرش در پشتِ پرده امّا حصارش، پاییزِ سرده آه !♫!
دستای ظریفش توو دستِ مادر پیکرِ نحیفش چون گلِ پرپر!♫!!♫!
از محنت وُ درد آروم نداره!♫!
سایه ی سیاهی رو بختِ شومش ارکیده تنهاست زیرِ هجومش!♫!
طوفانِ درد پایون نداره!♫!
دستِ من وُ تو، می تونه با هم قصری بسازه، با رنگِ شبنم!♫!
شکوفه ای که غمگین وُ سرده گلِ ارکیده ست!♫!
نمیــره کم کــم!♫!
بیا نذاریم گلِ ارکیده گلی که چهره اش، پاک وُ سپیده!♫!
که توی پاییز شاخه ای بیده بهار ندیده!♫!
بمیــره کم کــم!♫!
دستای ظریفش توو دستِ مادر پیکرِ نحیفش چون گلِ پرپر!♫!
از محنت وُ درد آروم نداره!♫!
سایه ی سیاهی رو بختِ شومش ارکیده تنهاست زیرِ هجومش!♫!
طوفانِ درد پایون نداره!♫!